OVER MIJ
Mijn werk heeft altijd min of meer te maken met vergankelijkheid. Ik zie verval als een natuurlijk proces, uiteindelijk vervalt alles. Het is onontkoombaar.
De triestheid van verval bevat tegelijkertijd de boodschap dat het daarna vanzelf weer mooier wordt.
En de weg naar dat nieuwe evenwicht, het zoeken naar patronen of de mooiheid van de weg naar het nieuwe evenwicht vind ik spannend.
Dit zie ik in bouwputten, steigerwerk of afbraakwerk in steden.
De rechtlijnigheid van ons bouwen. Een perspectief, de strakke, niet natuurlijke lijnen die soms ook al een soort triestheid kunnen hebben. Dat zie ik mensen, hun houding, de lijnen van het gezicht of de leegte in de ogen. Ik vind het interessant het verhaal erachter te vertellen.
Mijn werk moet niet te strak of gedetailleerd zijn; dan gaat er teveel spanning verloren. Er moet ruimte blijven om te fantaseren wat het geweest is of wat het kan worden.
